Bisiklet kültürünü daha yeni yeni öğrenmeye başlayan, bisiklet yollarına yeni yeni kavuşmaya başlayan, trafik ve yayaların henüz tam alışamadığı bisikletli yaşamı,
kendi hayatı içine regüle edip yaşam tarzının bir parçası haline getirebilen, topluma oranla sayısı az olan bisiklet kullanıcılarının bir kısmı,
AVRUPAİ STANDARTTA bir yaşama dair beklentilerini de
kendi çabalarıyla ve uzman olan parmakla sayılabilecek kadar az sayıda kişiye danışarak
aileleriyle bir arada gerçekleştirmek istiyorlar.

Bu geleceğin medeni toplumsal profili için önemli bir adım. ..
Ve eşiyle, bebeğiyle ve çocuklarıyla beraber bunu hayata geçirmeye emek harcayan aileleri gönülden tebrik ediyorum.

Onlar gerçekten çok değerli öncüler.
Yetiştirdikleri çocukları, toplumun bilinç düzeyinde ilerde büyük katkı sağlayacaklar eminim.

Peki bu sadece bir bebek koltuğu, veya çekçek arabası alıp bisiklete takmak kadar basit mi?
Neler yaşıyorlar?
Ne zorluklar ve ne gibi tepki ve destekler görüyorlar?
Ailece kazanımları nedir bu paylaşımdan?
Çocukları biraz büyüdüğünde, onu ayrı bisikletle refakatlerine aldıklarında ne yaşıyorlar, veya çocukken bisiklet kullanmayı öğretme aşamasında neler yaşıyorlar?
Çocuk bebek koltuğuyla bisikletten sonra daha kolay uyum sağlıyor mu mesela?
Korkuları varsa nasıl yeniyorlar?
Hangi rotaları izliyor ve nasıl gelişiyorlar?
Ailece bisiklet kavramını oturtana dek paylaşmak isteyecekleri, herkese rehber olacak nitelikte eminim çok fazla bilgi ve deneyim biriktirmişlerdir.
Yurt dışında, hatta uluslararası yollarda bebeğini bisiklet üzerinde büyütenler de vardı, görmüştüm ama şimdi kimlerdi çıkaramıyorum
Haydi burada bu konuda deneyimlerinizi, fotoğraflarınızı paylaşın bizimle.
Aparat vb nereden aldınız, kimlere danıştınız, neler kattı bu deneyim sizlere? vb..
Ve benim bilmediğim için, sormayı akıl edemediğim eminim çok fazla ayrıntı var.
Ben sadece babanın bisikletinin arkasına bebek koltuğu takmayı bilirdim çocuğum küçükken:)
Oysa aileler artık öyle muhteşem aparat ve uygulamalar ile aile boyu bisikleti yaşamın parçası haline getirmişler ki:)) hayranlıkla izliyorum gördüğümde.
Buyurun:)))
Sevgilerimle

Jale Özen

YORUM 1;

Serpil Parlak Tüşe: İlk kez yazlığımızda ikiz kızlarımı 10 aylıkken sırayla kanguruya koyup taşıdım kısa bir mesafeydi çok hoşlarına gitmişti hatta bindiğinde teki kahkaha atmıştı ve sıra diğerine gelene kadar ötekide binmek istediği için ağlardı. O dönemlerde zaten şehirde bisiklet kullanmıyordum ve aparatlar hakkında bilgim yoktu imkanlarım dahilinde böyle bir deneyimi hem kızlarıma yaşattım, hem de kendim yaşadım bebeği bu şekilde taşırken boynuma ve belime yük biniyordu bu baskıyı azaltmak için seleyi alçaltmak zorunda kalıyordum 2 3 yıl bu şekilde taşıdım ama ben aparatlarla şehirde çocuklarımı asla taşımazdım ve bunu asla onaylamıyorum ancak römork ile olabilir bu mümkün fakat bisiklet koltuklu asla taşımazdım taşıyan var ama tercih meselesi ben tercih etmezdim.

Şimdi ikiz kızlarım 8 yaşındalar ve yine aynı yazlık mekanda bir zamanlar tek başıma pedalladığım yerlerde kızlarımla pedallıyorum. Biz daha yolun başındayız biri hiç lafımı dinlemiyor bu bayağı bir sıkıntı onları lafımı dinlerlerse tur sonunda ödüllendiriyorum desteksiz sürmeyi geçen yıl burada öğrettim ve bir günde öğrendiler. Bu yıl bizim ilk yılımız biri çok cesur diğeri biraz korkak önceleri araçlar geçerken durup onların geçmesini bekliyorduk şimdi artık bensiz bile hareket eden araçların yanından tek başlarına geçebiliyorlar onlarla yola çıkarken bir zarar gelirse diye çok endişeleniyorum biraz stresli yani ama inanılmaz keyifli tarifsiz yaşanması gereken güzel bir duygu bu <3 🙂 biz 3 pedal arkadaşı olduk 🙂 laf dinlerlerse sıkıntı yok bunu da laf dinlemeyene ödül yok ile çözdük birde doğrusunu öğretirken ben böyle rahat ediyorum diye cvp vermeseler çok iyi olacak sevgiler Jalecim bu güzel yazı için teşekkürler …..

YORUM 2:

Mesut Köylü: selamlar , ailem ile sadece (yolların kapalı olmasından dolayı ) büyük etkinliklerde pedal çevirebiliyorum , onda da sağolsun kendini yarışçı zanneden arkadaşlar yüzünden tehlike yaşıyoruz , biz camiamızı bilinçlendiremiyoruz ki , nerede kaldı araç kullanıcılarını bilinçlendirmek , Küçükçekmece Bisiklet Grubu olarak broşür bastırıp yakın çevremizde cadde cadde dolaşıp araç sürücelerine dağıtmıştık , bunu sürekli hale getirip bi şekilde olayın ucundan tutmaya çalışıyoruz

YORUM 3:

Murat Derbeder: kısacası özetlemem gerekirse,bisiklet benim ve ailem için önce ulaşım aracı olarak kullanıyoruz,ve ulaşacağımız yere yakıt yakmadan karbon salımı olmadan gitmek kadar zevklisi yok,tabi ki çocuklarla trafikte bisiklet sürmek tehlikeli,ama benim düşüncem çocuğun bisikleti kendisi sürmesidir,,,çocuğunuzun sizin arkanızdan gelmesi dahada tehlikeli bir durum teşkil eder. bizler ebeveynler olarak çocuklarımıza ufak yaşlardan itibaren trafikte nasıl sürücü olacağını öğretmektir,,mega kentlerde yaşıyorsak dahada önem kazanıyor,bisiklet yolu olmayan bir İstanbul’ dan bahsedecek olursak eğer biz bisiklet sürücüleri örgütleşmek zorundayız ve yerel yönetimlere sesimizi ne kadar duyurursak o kadar isteklerimizi yerine getireceklerdir,şu anda bir toplulukta kahvede vs… insanların ağızlarında sözcükler,ta işte benim arabam şu kadar yakıt harcıyor gibi boş araba muhabbetlerine çoğunuz raslıyordursunuz,,şunu sakın yanlış anlaşılmasın,arabaya binmeyelim gibi değil arabada ihtiyaçtır ama o kadar bir arabalı toplum olduk ki,bir evde neredeyse kişi başı arabası olan aileler var,evet ben 8 yaşındaki kızım ve 12 yaşındaki oğlum ile denize bazen gezmeye bisikletlerle gideriz,tabi ki çoğu zaman hep kaldırımlardan gitmek zorundayız,kızım yorulunca onun bisikletine ip bağlayarak onu çekiyorum,ortalama 40 km mesafe gittiğimiz için ,kısacası ilerisi için umutluyum ,,teşekkür ederim 🙂

YORUM 4:

Soner Sarihan Selam herkese.
Oğlumuzla birlikte bisiklet üstünde 19 ülkede 15.000 km den fazla pedal çevirdik.
Römork, koltuk ve yüzyılın icadı weehoo ile. Şu anda da Fransa isviçre İtalya’ya sürüyoruz Alp Dağlarına tırmanacağız.
www.minikgezgin.com
 
https://m.facebook.com/pages/Minik-Gezgin/295463180488166
Yoldayız detaylı yazamıyorum.
Sevgiler

 

 

Cevapla